PROJEKT I UZASADNIENIE UCHWAŁY

W SPRAWIE NADANIA JEZUSOWI CHRYSTUSOWI

TYTUŁU: JEZUS KRÓL POLSKI

Warszawa, 15.12. A.D. 2006

Pan
Marek Jurek
Marszałek Sejmu RP
Szanowny Panie Marszałku!

W roku upamiętniającym 350. rocznicę ślubów Jana Kazimierza i 50. rocznicę Jasnogórskich ślubów Narodu Polskiego składamy na ręce Pana Marszałka projekt uchwały Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej nadania Jezusowi Chrystusowi tytułu: Jezus Król Polski. Projekt poparła swoimi podpisami wymagana liczba posłów. Do reprezentowania inicjatorów projektu w pracach sejmowych został upoważniony poseł Artur Górski,
Mamy nadzieję, wierzymy, że przyjęta przez Sejm uchwała, symbolicznie wynosząca Jezusa Chrystusa na tron Rzeczypospolitej, przysporzy naszej Ojczyźnie wielu tak potrzebnych Łask Bożych.

Z wyrazami szacunku

Projekt

UCHWAŁA
SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
z dnia ................
Nadanie Jezusowi Chrystusowi tytułu: Jezus Król Polski

Sejm Rzeczypospolitej Polskiej stwierdza, że tysiącletnie dzieje naszego Narodu, zapoczątkowane chrztem Polski w 966 r., na mocy którego nasza Ojczyzna stała się państwem chrześcijańskim, poddana władzy Chrystusa, tworzyły się i wzrastały w mocy i świetle Ewangelii Chrystusowej. Tożsamość naszego Narodu, łańcuchem pokoleń wiernych Chrystusowi, została nierozdzielnie związana z wiarą katolicka, w obronie której stając, wielokrotnie i chętnie płaciliśmy daninę krwi, by zasłużyć sobie w minionych wiekach na zaszczytne miano obrońców chrześcijaństwa.

Z tej szczytnej powinności wobec Boga i historii zawsze wywiązywał się Naród Polski, gdy był wolny i suwerenny. Także obecnie, w dobie powszechnego światowego kryzysu wiary i wartości, w nawiązaniu do duchowego patrymonium Polski, Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, dziękując Bogu za odzyskaną przez naród wolność, idąc za głosem dwóch znakomitych mężów stanu i kapłanów: Jana Pawła II oraz Prymasa Tysiąclecia Stefana Kardynała Wyszyńskiego, całkowicie oddanych jasnogórskiej Pani, Królowej Polski, pragnie dać świadectwo wiary i nadziei na Bożą opiekę nad naszą Ojczyzną, nadając Królowi królów i Panu panujących tytuł: Jezus Król Polski.

UZASADNIENIE

W 1656 roku, 350 lat temu król Polski, Jan Kazimierz, wdzięczny Matce Najświętszej, Jasnogórskiej Pani, za cudowne ocalenie częstochowskiego sanktuarium, a tym samym całego Narodu od potopu szwedzkiego ogłosił Ją Królową Korony Polskiej.
Jak wielkim dobrem dla Polski był ten akt, świadczy fakt, że zaledwie po upływie niespełna 30 lat Polska dźwignęła się z ruin do tego stopnia, że mogła odnieść jedno z najwspanialszych swych zwycięstw pod Wiedniem, w roku 1683, nad całą potęgą ottomańską, a tym samym wyratować od topieli muzułmańskiej chrześcijańskie kraje Europy.

W 300. rocznicę ślubów kazimierzowskich, poprzez które król i Naród oddali się w opiekę Jasnogórskiej Pani, Prymas Polski, Kardynał Stefan Wyszyński, ponowił te ślubowania, znacznie pogłębiając ich zasięg. Oddał bowiem Polskę i Naród w dozgonną niewolę Maryi, w zamian za wolność Kościoła Chrystusowego w świecie. A wyrażone w ślubach zobowiązania naszego Narodu zmierzają do tego, by Polska stała się rzeczywistym Królestwem Jezusa i Maryi. Wypracowana przez Kardynała Wyszyńskiego, podczas jego uwięzienia w Komańczy, idea ślubowań jasnogórskich jest w swej treści bardzo czytelna: Polska ma stać się rzeczywistym Królestwem Jezusa i Maryi, co pomoże wyzwolić się Kościołowi w innych państwach świata.
Ten duchowy testament Sługi Bożego Kardynała Stefana Wyszyńskiego, odczytany w świetle tysiącletniej historii naszego Narodu, jako zadanie do wypełnienia, zobowiązuje obecny Sejm, reprezentujący Naród Polski, do podjęcia niniejszej uchwały.
Drugim niezwykle ważnym asumptem do nadania przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej Królowi królów i Panu panujących tytułu Jezus Król Polski jest także duchowy testament Jana Pawła II, przekazany nam w jego orędziu do Narodu Polskiego. W ostatnim wielkim przemówieniu, wygłoszonym w Rzymie do Polaków z okazji jubileuszu 25-lecia swego pontyfikatu, wyznaczył Polsce misję do spełnienia w jednoczącej się Europie. Świadom, że zbliża się jego moment przejścia do Domu Ojca, żegnał się z nami między innymi mówiąc: Najbardziej wpisały się w moje serce te spotkania, jakie miały miejsce na ojczystej ziemi (...) Zawsze spotkania te były niezwykłym dzieleniem się świadectwem wiary, która wyrasta z wiary ojców i tworzy ten szczególny klimat życia i szeroko pojętej kultury, który stanowi o tożsamości Narodu. (...) Dlatego nie przestaję się modlić, aby sumienie polskiego Narodu było kształtowane w oparciu o Boże przykazania i wierzę, że Kościół w Polsce będzie nieustannie stał na straży ładu moralnego. (...)
W roku 1997 przeżywaliśmy pielgrzymkę, która obfitowała w znaczące wydarzenia. (...) W wymiarze religijnym wracaliśmy do korzeni naszej wiary. W wymiarze międzynarodowym to spotkanie było przypomnieniem idei Zjazdu Gnieźnieńskiego, jaki miał miejsce w tysięcznym roku. Przy (ej okazji, wobec prezydentów ościennych państw, mówiłem: „Nie będzie jedności Europy, dopóki nie będzie ona wspólnotą ducha". (...) Dziś, kiedy Polska i inne kraje byłego Bloku Wschodniego wkraczają w struktury Unii Europejskiej, powtarzam te słowa. Nie wypowiadam ich, aby zniechęcać. Przeciwnie, aby wskazać, że te kraje mają do spełnienia ważną misję na Starym Kontynencie. (...) Europa potrzebuje Polski. Kościół w Europie potrzebuje Świadectwa wiary Polaków.
Ojciec Święty, był świadom, że Polska „o niewielkich środkach", tj. uboga materialnie, ale bogata duchowo, może uratować Europę od topieli niewiary i niemoralności. Także Naród Polski, rozumiejąc swe dzieje i widząc drogę, po której prowadzi Go Bóg, wie, że jego największym bogactwem jest duchowe Królestwo Jezusa i Maryi, które każde pokolenie musi urzeczywistnić i rozwinąć.
Obecny Sejm Rzeczypospolitej Polskiej pragnie przyczynić się do wypełnienia przekazanego Polsce testamentu wiary Jana Pawła II poprzez niniejszą uchwałę. Nadając Jezusowi Chrystusowi tytuł Jezus Król Polski, Sejm Rzeczypospolitej Polskiej wyraża nadzieję, że akt ten zaowocuje zarówno w życiu Polski, jak też i całej Europy obfitym błogosławieństwem Boga na budowanie wspólnej przyszłości na fundamencie wiary.

Projekt uchwały podpisali posłanki i posłowie:
Artur Górski, PiS
Dariusz Kłeczek, PiS
Sławomir Pipta, PiS
Jan Filip Libicki, PiS
Mieczysław Walkiewicz, PiS
Zbigniew Dolata, PiS
Tomasz Górski, PiS
Arkadiusz Czartoryski, PiS
Halina Murias, LPR
Antoni Sosnowksi, LPR
Jan Jareta, LPR
Marek Kawa, LPR
Witold Hałka, LPR
Edward Ośko, LPR
Robert Strąk, LPR
Wojciech Wierzejski, LPR
Zbigniew Kozak, PiS
Wiesław Kilian, PiS
Lucjan Karasiewicz, PiS
Arkadiusz Milarczyk, PiS
Roman Czepa, PiS
Tadeusz Woźniak, PiS
Aleksander Chłopek, PiS
Teresa Legiecka-Zielińska, PiS
Jerzy Gosiewski, PiS
Stanisław Szwed, PiS
Artur Zawisza, PiS
Grzegorz Tobiszowski, PiS
Jacek Tomczak, PiS
Kazimierz Gołojuch, PiS
Stanisław Zadora, LPR
Leszek Murzyn, LPR
Radosław Parda, LPR
Szymon Pawłowski, LPR
Stanisław Papież, LPR
Witold Masin, LPR
Elżbieta Ratajczak, LPR
Witold Bałażak, LPR
Edward Ciągło, LPR
Przemysław Andrejuk, LPR
Daniel Pawłowicz, LPR
Franciszek Jerzy Stefaniuk, PSL
Mirosław Pawlak, PSL
Tadeusz Sławecki, PSL
Mirosław Maliszewski, PSL
Gabriela Masłowska, poseł niezrzeszony